Świat neuroróżnorodności jest fascynujący, jednak znacznie bardziej skomplikowany, niż może się z początku wydawać. Żeby go zrozumieć, trzeba go poznać! W kolejnych artykułach przybliżymy naszym czytelnikom neuroróżnorodny świat, tak by nie miał on już przed nikim tajemnic.
Choć ludzie od zawsze różnili się od siebie, a w każdej społeczności czy grupie był ktoś, kto inaczej odbierał bodźce płynące z otoczenia; kto inaczej niż większość radził sobie z edukacją czy przestrzeganiem zasad, to dopiero pod koniec lat 90. XX wieku pojawiło się słowo określające różnorodność ludzkich mózgów w takich sferach, jak: uczenie się, kontakty międzyludzkie, koncentracja czy nastrój.
Szerokie spektrum
Neuroróżnorodność to termin stworzony przez australijską socjolożkę – Judy Singer, która zbitki słów neurologia i różnorodność użyła w kontekście autyzmu, jednak dość szybko zaczęto używać go również w odniesieniu do innych zaburzeń neurorozwojowych, takich jak: ADHD, dysleksja, zespół Tourette’a, jak również schorzeń psychicznych, m.in.: zaburzenie afektywne dwubiegunowe, schizofrenia czy zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.
Jedyni w swoim rodzaju
Każda neuroróżnorodna osoba jest wyjątkowa i odbiera świat w inny sposób, co często może wiązać się z ograniczeniami, ale również pozytywnymi cechami, takimi jak kreatywność czy dbanie o szczegóły. Można powiedzieć, że mózgi osób neuroatypowych obierają alternatywną ścieżkę rozwoju.
Nasze plany
Poprzez nasz projekt, „Poznaj, by zrozumieć. Podcast o neuroróżnorodności”, chcemy przybliżać zagadnienia związane z neuroróżnorodnością, a także rozwierać mity krążące wokół tego tematu. Obalając krzywdzące stereotypy, pragniemy przeciwdziałać stygmatyzacji, budować akceptację i otwartość w społeczeństwie na różnorodność.