Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, jak wiele innych trudności neurorozwojowych czy chorób psychicznych, owiane jest wieloma mitami. A mity i stereotypy są często krzywdzące – zarówno dlatego, że prowadzą do lekceważenia problemu, jak i dlatego, że pokazują osoby mierzące się z nimi w złym świetle. My bardzo chcemy tworzyć świat, w którym każdy może liczyć na akceptację, dlatego rozwiewamy mity!
MIT 1
Każdy rytuał to objaw OCD. TO NIEPRAWDA! Każdy z nas ma jakieś rytuały, co nie oznacza, że wszyscy zmagamy się z OCD. Jeśli postępujemy zawsze w pewien określony sposób, np. układając rzeczy w lodówce czy wieszając pranie na suszarce, ale równie dobrze moglibyśmy zrobić to w inny sposób i nie wiązałoby się to z ogromnym lękiem i napięciem, oznacza to, że przyczyną takiego postępowania nie jest nerwica natręctw. Osoby z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi w takiej sytuacji odczuwają paraliżujący lęk i nie mogą o niczym innym myśleć.
MIT 2
Chory nie zdaje sobie sprawy z irracjonalności swoich myśli i zachowań.
TO NIEPRAWDA! Osoby zmagające się z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym są w pełni świadome, że ich zachowania są irracjonalne, jednak próba powstrzymania się od nich powoduje dojmujący lęk i napięcie.
MIT 3
Głównym objawem OCD jest częste mycie rąk. TO NIEPRAWDA! Chociaż częste mycie rąk występuje u osób z OCD, objawów tego zaburzenia jest znacznie więcej i są bardzo różne. U niektórych osób nerwica natręctw objawia się np. ciągłym sprawdzaniem, czy wszystko jest na swoim miejscu; upewnianiem się, że zamknęło się drzwi, wychodząc z domu; obawą, że popełniło się błąd i dlatego nie można oddać klasówki.
MIT 4
OCD to zaburzenie występujące wyłącznie u dorosłych. TO NIEPRAWDA! Pierwsze objawy nerwicy natręctw pojawiają się zazwyczaj między 7. a 13. rokiem życia lub w wieku 20-25 lat, choć oczywiście mogą się nadal utrzymywać w dorosłym życiu.