Opinie na temat ADHD często oparte są na stereotypach i nie mają nic wspólnego z rzeczywistością. Ważne jest, by zdawać sobie sprawę, iż mogą one być krzywdzące i doprowadzić do wykluczenia tej dużej społeczności. Dlatego obalajmy te mity razem!
MIT 1
ADHD to po prostu złe wychowanie. TO NIEPRAWDA! Nie ma żadnych dowodów na to, że ADHD ma jakiekolwiek inne podłoże niż biologiczno-genetyczne. Trzeba też pamiętać, że wychowywanie dziecka z ADHD może być trudniejsze niż wychowywanie neurotypowego dziecka. Natomiast karanie osoby z ADHD za jej objawy (trudności z koncentracją, ciągłą potrzebę ruchu) może je jeszcze nasilić.
MIT 2
Leki mogą wyleczyć ADHD. TO NIEPRAWDA! Leki przyjmowane przez osoby z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi nie spowodują całkowitego zniknięcia tego wyzwania neurorozwojowego, ale mogą złagodzić objawy i trudności, z którymi muszą się mierzyć każdego dnia.
MIT 3
ADHD występuje tylko u dzieci. TO NIEPRAWDA! U około 65 proc. osób zdiagnozowanych w wieku dziecięcym ADHD objawia się również w dorosłości. Dodatkowo mogą pojawić się inne trudności, takie jak niska samoocena, skłonności do uzależnień i innych chorób psychicznych, problemy z nawiązywaniem relacji i znalezieniem stałej pracy. Dlatego tak ważne jest, aby pamiętać o wsparciu nie tylko dzieci, ale też dorosłych osób z ADHD.
MIT 4
ADHD to tylko nadpobudliwość ruchowa. TO NIEPRAWDA! Nadpobudliwość, inaczej nazywana nadruchliwością (np. bezcelowe chodzenie, podskakiwanie, nieumiejętność wysiedzenia w jednym miejscu), jest tylko jedną z trzech najczęściej występujących grup objawów ADHD. Warto pamiętać również o zaburzeniach koncentracji uwagi, co może wiązać się, np. z częstym przerywaniem wykonywanych zadań, łatwym rozpraszaniem się., jak również o nadmiernej impulsywności, która może objawiać się poprzez brak cierpliwości czy wybuchy złości.