Wiele osób w zetknięciu z terminem „Choroba afektywna dwubiegunowa” (ChAD) wyobraża sobie człowieka albo w stanie kompletnej euforii, albo pogrążonego
w smutku. A wahania nastroju to tylko jeden z symptomów tego zaburzenia. W tym poście przybliżymy Wam temat dwubiegunowości!
Wyróżnia się trzy grupy objawów ChAD: depresyjne, maniakalne i hipomaniakalne, a ich występowanie nazywane jest „epizodem”. Gdy występują objawy z więcej niż jednej grupy, nazywamy to „epizodem mieszanym”. Diagnozuje się dwa typy ChAD: typu I – epizody depresyjne i co najmniej jeden lub więcej epizodów maniakalnych oraz typu II – epizody depresyjne i co najmniej jeden lub więcej epizodów hipomanii.
Czym charakteryzują się poszczególne epizody? Epizod depresyjny to obniżenie nastroju, utrata apetytu, duży spadek energii, a przy tym duża senność, utrata radości z rzeczy, które do tej pory ją przynosiły, zaburzenie koncentracji. Epizod maniakalny to: euforia, brak zmęczenia i potrzeby snu, impulsywność (podejmowanie ryzykownych decyzji i zachowań), wysoka samoocena i brak samokrytyki, wyostrzenie zmysłów, natłok myśli. W nasilonej manii mogą wystąpić urojenia, poczucie, że wszystko jest w porządku. Epizod hipomaniakalny jest podobny do epizodu maniakalnego, lecz objawy są mniej nasilone i łatwiej je kontrolować: entuzjastyczne podejmowanie wielu aktywności, lecz nie kończenie ich; irytacja, gdy osoba nie może szybko wykonać aktywności, którą sobie obrała; utrata koncentracji i uwagi. Osoba w epizodzie hipomaniakalnym może być bardziej akceptowana społecznie ze względu na optymizm i rozmaite aktywności, przez co zwykle objawy bagatelizowane są przez otoczenie.
W chorobie dwubiegunowej występuje także okres remisji, czyli moment, w którym osoba nie doświadcza żadnego z objawów (remisja pełna), lub są one bardzo mało nasilone (remisja niepełna).
Przyczyny rozwoju choroby afektywnej dwubiegunowej są zarówno biologiczne, jak i społeczne. Rozwój zaburzenia może być spowodowany traumą, lecz dzięki badaniom na bliźniętach odkryto, że choroba może mieć również podłoże genetyczne. Leczenie ChAD odbywa się zazwyczaj wielotorowo, z wykorzystaniem farmakoterapii, psychoterapii i psychoedukacji, których celem jest uzyskanie stanu remisji.